Een maandje al

Ondertussen ben ik hier al een maand, en alles verloopt verder goed.
Ik begin mijn weg in de stad te kennen, ben al veel alleen met de bus opstap geweest. Klinkt misschien belachelijk maar hier is het bussysteem niet zo eenvoudig. Het is niet zoals de bus nemen van Zulte naar Deinze. De eerste keer dat ik alleen met de bus op stap ging, had ik eerst de verkeerde bus genomen. Ik moest na de volleybal alleen met de bus naar huis gaan. Ik was meegewandeld met mijn vriedinnen en ging de bus een paar haltes verder nemen dan normaal, weliswaar in dezelfde straat. Ik dacht dat dit op hetzelfde neerkwam, niet dus. Gelukkig had ik al snel door dat het niet echt juist was. En nam ik een andere bus, deze keer de juiste.
Ik heb ook al kennis gemaakt met het feit dat de bussen hier niet altijd rijden, en dat er niemand aan denkt om mij te vertellen dat de bussen niet rijden. Zo wou ik naar huis gaan met de bus na de volleybal. Ik was aan het wachten in het bushokje tot ik in plaats van een bus, een hele stoet van mensen zag passeren. Er was blijkbaar een stoet ter herdenking van een belangrijke Argentijn.
Ivana had me verteld dat ze meeging lopen in de stoet en dus niet thuis zou zijn. Ze had me wel niet verteld dat er geen bussen reden in de straat waar ik normaal de bus neem.
Gelukkig waren er vriendelijke Argentijnen om me uit te leggen waar ik de bus moest nemen. Na 2 km verder te wandelen en zo'n uur te wachtem kwam er een bus opdagen. Achteraf vroeg Ivana mijn waarom ik haar niet had gebeld. Op dat moment had ik er niet aan gedacht en was ik eigenlijk een beetje kwaad dat ze me niets gezegd had over het feit dat er geen bussen reden. Ik vond het beter om het zelf op te lossen.
Ik ben het hier al goed gewend, Het enige waar ik niet kan aan wennen zijn de straathonden.
Ik ben ondertussen al 2 keer aangevallen door zo'n hond, niets ergs hor, maar ik verschiet er telkens opnieuw van. Arianna vertelde mij dat ze was gaan lopen en dat er een hond haar constant achtervolgde en constant blafde, hij volgde haar tot bij haar thuis. En nu durft ze niet meer gaan lopen. Ik begrijp haar best. Die honden hier zijn echt een probleem.
Iedereen zegt dat ik er gewoon aan moet wennen, heelaas ben ik vrij bang van honden en is het moeilijk om eraan te wennen.

Op school gaat alles verder goed. Het enige probleem hier is dat er veel stakingen zijn. Zo heb ik morgen en dinsdag geen school. Ik ben al 2 weken naar school geweest. Waarvan er 1 dag staking was en 1 dag was het een feestdag. Vrijdag was het school. maar had ik geen les. Het was een soort van herdenking voor de stichter van de school. Hier doen ze voor alles wat je maar kan bedenken een feest, en op school doen ze dan een voorstelling. Het feit is wel dat je hier zeker 16 vakken hebt. En de enige die ik echt kan volgen zijn wiskunde, chemie, frans en engels. Ik mag geen LO doen omdat ik geen verzekering heb, maar de school legt wel niet uit hoe ik aan die verzekering kan geraken. Gelukkig is mijn klas echt leuk en leggen ze mij alles goed uit.
Op dit moment kan ik geen frans meer spreken, de leerkracht frans stelde me vragen over Belgie enzo en ik antwoorde in het Spaans.

Vorige week ging ik naar de volleybaltraining, en er was opnieuw een nieuw meisje. We begonnen wat te praten en ze had pas op het einde van de training door dat ik van Belgie was, en helamaal geen Argentijnse ben. Ik vond het echt sjiek dat ze dat pas zo laat door had. Spaans versta ik echt goed. Als de mensen goed articuleren en niet te snel praten.

De Andere AFS'ers in La Plata zijn echt leuk. Ik heb het meeste contact net Arianna, heelaas verstaat ze nog zeer weinig spaans. Het probleem is dat haar gastfamilie constant engels praat met haar, zo kan ze geen spaans leren. Morgen ga ik met Paula van Zweden op stap in het centrum, het is lang geleden dat ik haar gezien heb. Ze belde eergisteren om te vragen hoe het met me was en ze zei dat ze veel had proberen te bellen maar dat ik nooit thuis was.
Piggi zit bij mij op school maar heb ik al een week niet gezien, ik versta het niet zo goed maar ja.
En dan hebben we nog Oscar, die terug wil naar Denemarken ofwel wil veranderen van gastgezin, hij durft het wel niet zeggen tegen zijn gastgezin dat hij wil veranderen en zijn counselor die ziet hij ook nooit. Hij wil terug of veranderen omdat zijn gastvader nooit thuis is, altijd is gaan werken, zijn zus woont niet meer thuis en zijn moeder kan geen engels, en Oscar wil geen spaans leren. Dusja het is een comnunicatieprobleem. Hij woont ook zeer ver van het centrum dus kan bijna nooit afsrpeken net zijn vrienden. Ik versta hem wel, maar hij kan toch proberen om spaans te leren.

Vandaag is het Feest omdat de lente begint, en daarom komen er groepjes optreden op alles plazas en in alle parken. Heelaas is het hier op dit moment geen goed weer, vrij regenachtig en vrij koud.
Ik ga vandmiddag op stap met mijn vriedinnen van de gujas en met Arianna van de US.
Deze week ben ik beginnen zoeken met Ivana en AFS naar een nieuw gastgezin en deze keer liefst een echt gezin. Ivana is best wel sjiek, maar het feit is dat ze enkel een moeder is, ik hab geen broers of zussen en vind dat echt saai.
Ik vraag rond bij mijn vrienden of zij geen familie kennen. Heelaas is het probleem hier dat de huizen super klein zijn omdat het een stad is. Het beste zou zijn om een familie te vinden die in de buurt woont van waar ik nu woon. Voor mijn school, de scouts en de volleybal.
Voorlopig Heb ik dus nog geen nieuwe familie, maar ik hou jullie op de hoogte.


Tot later..